Blog_my friendห้อง2
- 01 ฉัตริน
- 02 ณัฐภัทร
- 03 ธนพล
- 04 ธีรศักดิ์
- 05 ปวิณ
- 06 ภัทร
- 07 วสุพล
- 08 ธรรศกร
- 09 กชกร
- 10 จันทร์จิรา
- 11 จินดาพร
- 12 ชลวรรณ
- 13 ช่อผกา
- 14 ณภัทร์กมล
- 15 ณัฐฐาภรณ์
- 16 ธนิดา
- 17 ธัญวรัตม์
- 18 นฤมล
- 19 นัทธมน
- 20 นันทกานต์
- 21 นารีรัตน์
- 22 ประภัสสร
- 23 ประภัสสร
- 24 ปาลิตา
- 25 พรพิมล
- 26 พัชรี
- 27 พิมพ์ชนก
- 29 มนัสวี
- 30 มีกรุณา
- 31 วรีวรรณ
- 32 ศิรประภา
- 33 ศุราภรณ์
- 34 สุรารักษ์
- 35 สุวิชชา
- 36 อธิชา
- 37 นุสรา
- 38 วิลาวัณย์
- 39 ญาณิศา
- 40 ณัฐวดี
- 41 ปาริชาติ
- 42 สกาวรัตน์
- 43 อนนทภัทร
- ขนิษฐา
- ญาดา
วันเสาร์ที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2552
Diary online
วันนี้ก็เป็นวันที่สิ้นสุดเวลาของความสุข เพราะหลังจากวันนี้จะเป็นวันวันจันทร์ซึ่งถ้าใครเป็นนักเรียนอยู่ก็ต้องไปโรงเรียนเพื่อศึกษาหาความรู้แล้วนำมาความรู้มาพัฒนาปตระเทศและข้าพเจ้าก็เป็นคนคนหนึ่งที่ต้องการให้ประเทศดีขึ้นกว่าเดิม ดังนั้นข้าพเจ้าก็ไปโรงเรียนเหมือนกับคนทั่วไป ข้าพเจ้าคิดว่าสัปดาห์หน้าข้าพเจ้าก็คงจะรู้คะแนนที่สอบไปในการสอบกลางภาคทั้งหมด ข้าพเจ้ากลัวว่าคะแนนที่ออกมาจะไม่ดีเท่าที่ข้าพเจ้าหวังไว้แต่ในการสอบแต่ละครั้งข้าพเจ้าก็ตั้งใจทำข้อสอบเต็มความสามารถของข้าพเจ้า คุณแม่ของข้าพเจ้าเคยบอกและให้กำลังใจกับข้าพเจ้าว่า ถ้าลูกทำสิ่งใดอย่างเต็มความสามารถของลูกแล้วไม่ว่าผลที่ออกมาจะเป็นอย่างไร ลูกก็ควรพอใจและยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นให้ได้ ซึ่งถ้าผลออกมาแล้วไม่เป็นที่พอใจลูกก็ตั้งใจทำสิ่งนั้นๆใหม่ให้ดีขึ้น ถึงตอนนี้แล้วเวลาที่ข้าพเจ้าเครียดเกี่ยวกับสิ่งที่ผ่านไปแล้วข้าพเจ้าก็จะนึกถึงคำสอนของคุณแม่แวความกังวลก็จะหายไปหมดและเปลี่ยนเป็นกำลังใจขึ้นมาแทน
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น