Diary online

วันนี้ก็เป็นวันที่ดิฉันกลับมาจากโรงเรียน เนื่องจากในวันที่4กันยายน - 5 กันยายน 2552ทางระดับชั้นม.4 ได้จัดกิจกรรมเข้าค่ายพุทธบุตร เป็นเวลา2วันกับอีก1คืน ในตอนแรกดิฉันคิดว่า การเข้าพุทธบุตรคงน่าจะเบื่อ ไม่สนุก แต่พอได้เข้าอบรมทำให้ดิฉันมีความสุขจนไม่อยากจะกลับบ้านเลย เพราะพระอาจารย์ที่มาเป็นวิทยากรสอนและอบรมได้สนุกๆโดยเฉพาะพระอาจารย์โตโต้ ท่านมีการสอนที่สอดแทรกความสนุกอยู่ด้วย ในการอบรมครั้งนี้ทำให้ดิฉันตระหนักเกิดการเกรงกลัวต่อบาป เพราะพระอาจารย์ได้สอนและเปิดเรื่องกฏแห่งกรรมให้ดิฉันดู ดิฉันกลัวจนร้องไห้ เพราะในเรื่องของกฏแห่งกรรมจะบอกว่าใครทำสิ่งใด ย่อมได้สิ่งนั้นเป็นการตอบแทนเช่น ถ้าใครดื่มน้ำเมา เวลาตกนรกไปจะถูกเอาน้ำกรดที่ร้อนๆมากรอกปากแล้วน้ำกรดนั้นจะทำให้ร่างกายพุพอง เผาไหม้ร่างกายและหลังจากนั้นก็จะมีร่างกายกลับมาเป็นอย่างเดิมจนถูกกระทะไปอย่างนี้จนกว่าจะสิ้นบุญและทำให้ดิฉันรู้ว่าใครที่ตกกะทะทองแดงไปจะวนเวียนอยู่ในกะทะ ในการที่จะวน กะทะให้ครบ 1 รอบจะใช้เวลาประมาณ 30,000 ปีเมื่อเวลาผ่านคนที่อยู่ในกะทะทองแดงจะถูกนำมาดูว่าหมดกรรมหรือยัง ถ้าหมดแล้วก็จะถูกนำไปอีกภพหนึ่งแต่ถ้ายังไม่หมดจะต้องไปอยู่ในกะทะทองแดงดังเดิมจนกว่าจะหมดกรรม ตอนเวลาประมาณ 19.00 น.ดิฉันได้ถูกเรียกให้ไปส่งเสด็จพระราชินีหลังจากรับเสด็จตอน 17.00 น. ในครั้งแรกที่รับเสด็จดิฉันมองเห็นท่านไม่ค่อยชัดแต่พอเวลาส่งเสด็จท่านดิฉันมองเห็นท่านอย่างชัดเจน ท่านโบกมือและหันมายิ้มด้วยท่านสวยมาก สวยกว่าใน TVเสียอีกในตอนนั้นดิฉันทำอะไรไม่ถูกเลยนอกจากยิ้มและยกเทียนให้แสงสว่าง ดิฉันรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เพื่อนๆพูดว่า "ทรงพระเจริญ"ดิฉันพูดตามเพื่อนแล้้วก็ร้องไห้ออกมาอย่างปลื้มปิติที่มีบุญได้เห็นท่าน หลังจากส่งเสด็จดิฉันก็ขึ้นไปฟังการบรรยายธรรมะต่อ ดิฉันรู้สึกว่าในการอบรมครั้งนี้ไม่ใช่แค่สอนเรื่องกฏแห่งกรรมเท่านั้นแต่ยังเป็นการสอนให้เรารู้จักบุญคุณของพ่อแม่โดยพระอาจารย์ท่านจะเปิดเพลงและให้เราร้องตาม ในตอนแรดดิฉันก็รู้สึกเฉยๆ แต่พอคิดถึงพระคุณของพ่อแม่ดิฉันก็ร้องไห้จนตาบวมแล้ว ดิฉันรู้สึกดีใจที่พ่อแม่ของดิฉันยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นเราควรทำดีกับท่าน และผลดีแล้วก็จะสนองเราเอง ในตอนก่อนที่จะกลับบ้านพระอาจารย์ก็ให้ดิฉันจับมือกับเพื่อนๆ ในตอนแรกก็ไม่รู้สึกอะไร แต่ว่าพอมาจับกันเป็นกลุ่มใหญ่เป็นเพื่อนห้อง 9เดิมความรู้สึกบางอย่างก็เกิดขึ้นคือ ความคิดถึง ความทรงจำที่ดีๆมันก็เกิด ทำให้ดิฉันร้องไห้อีกครั้ง ในการมาเข้าค่ายพุทธบุตรครั้งนี้ดิฉันได้สิ่งต่างๆกลับมามากมาย ถ้าดิฉันมีโอกาสอีก ดิฉันอยากจะมาเข้าค่ายพุทธบุตรอีกครั้ง